Birthday happiness or a bittersweet taste?

Η πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου είναι η εβδομάδα των γενεθλίων μου, και συγκεκριμένα η 5η Αυγούστου! Ανέκαθεν, από την πρώτη κιόλας ημέρα του μήνα ξεκινούσα να μετράω αντίστροφα με ανυπομονησία και χαρά για ό,τι θα βίωνα την ημέρα εκείνη.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έκανα party για τα γενέθλιά μου. Φίλοι, δώρα, χαμόγελα, ατέλειωτες ώρες χορού.. χαχα Πάντα ευχαριστιόμουν την κάθε στιγμή της ημέρας αυτής, μέχρι που.. Τσουπ! Μεγάλωσα. Έλα Χριστέ!! Συγκεκριμένα, από τα 27 μου χρόνια- αν θυμάμαι καλά- κι έπειτα ο μήνας και η μέρα των γενεθλίων μου πήραν άλλη μορφή. Αλήθεια, τι είναι αυτό που μας πιάνει στα γενέθλιά μας; Μελαγχολία, θέλεις να χαρείς και κάτι μέσα σου σε κρατάει, και γενικά μια γλυκόπικρη γεύση που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να γίνει μόνο πικρή.; Δεν ξέρω. Κάπως έτσι, νομίζω.

Τι είναι αυτό που πραγματικά μας συμβαίνει και νοιώθουμε έτσι μια τόσο σημαντική και όμορφη ημέρα για εμάς; Φυσικά, όχι όλους. Αλλά κάποιους. Ίσως αρκετούς. Αλλά σίγουρα όχι όλους. Πώς μπορούσαμε να γελάμε και να διασκεδάζουμε ό,τι κι αν μας συνέβαινε και τώρα δυσκολευόμαστε;

Σίγουρα, όντας πιο μικροί σε ηλικία έχουμε λιγότερες υποχρεώσεις, λιγότερα θέματα στο μυαλό μας να μας απασχολούν κι έτσι μπορούμε να διασκεδάζουμε ανέμελα πιο εύκολα και πιο συχνά. Μεγαλώνοντας εμείς μεγαλώνουν και οι υποχρεώσεις μας, εστιάζουμε περισσότερο σε αυτές και στην επίλυση των θεμάτων που μπορεί να έχουμε και ίσως ξεχνάμε την τεχνική της “απομόνωσης” όλων όσων μας προβληματίζουν, που παλαιότερα μας βοηθούσε στο να μπορούμε να περνάμε όμορφα, να διασκεδάζουμε ανεξαρτήτως θεμάτων. Άλλωστε, τι θέματα είχαμε;; Anyway.

Μια τέτοια “ενήλικη” ημέρα, λοιπόν, ήταν και η φετινή 5η Αυγούστου για εμένα. Αν μου ζητούταν να τη χαρακτηρίσω; “Ήταν μια πολύύύ δύσκολη ημέρα.” Είχε τα πάντα, θα έλεγα. Πολύ δουλειά με αρκετές δυσκολίες και πίεση, ένα δυνατόόό καβγαδάκι με τη μαμά, μελαγχολία, μοναξιά, μεγάλες προσδοκίες που θα ήταν υπέροχο να είχαν πραγματοποιηθεί και φυσικά.. κλάμαααα χαχα Όση καλή θέληση κι αν είχα εκείνη την ημέρα ώστε να την περάσω όμορφα, πφφφ.. Δε γινόταν τίποτα. Μέχρι που το πήρα απόφαση και “παραιτήθηκα”. Ηρέμησα αρκετά- όσο μπορούσα δηλαδή- επικοινώνησα με τις κολλητές μου και τον αδελφούλη μου και πολύ πολύ απλά και όμορφα.. το αποτέλεσμα ήταν υπέροχο!! Δειπνήσαμε στο αγαπημένο μας food & wine bar, ήπιαμε τα cocktail μας, γελάσαμε, φωτογραφηθήκαμε (πώς θα μπορούσαμε να μην;; χαχα).. Και τελικά, η βραδιά άφησε σε όλους μας μια γλυκιά γεύση και χαμόγελο στα πρόσωπά μας.

Στην τελική, πίσω από όλα τα άλλα, ήμασταν καλά, ήμασταν μαζί, κάτι το ποτό, κάτι το γλυκό.. περάσαμε υπέροχα!!!! Σας ευχαριστώ πολύ για όλα!!! 😉