Inspiration or desperation?

“Γενικά, αλλάζουμε τους εαυτούς μας για έναν από τους δύο λόγους: έμπνευση ή απελπισία.”

Πρόσφατα, έπεσα πάνω σε αυτή τη φωτογραφία. Αρκετά ενδιαφέρουσα προσέγγιση του  Jim Rhon*, δε νομίζετε; Μου κέντρισε, λοιπόν, το ενδιαφέρον και σκέφτηκα να τη μοιραστώ μαζί σας.

Υπήρξε κάτι ποτέ στη ζωή σας, στη συμπεριφορά σας, στην εμφάνισή σας που αλλάξατε ή θέλατε να αλλάξετε; Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στο να κάνετε αυτή την αλλαγή ή να πάρετε την απόφαση ότι θέλετε να την κάνετε; Ποιο ήταν το κίνητρο, αν θέλετε;

Βάσει αυτής της άποψης, λοιπόν, οδηγούμαστε να κάνουμε κάποια αλλαγή για έναν από τους δύο αυτούς λόγους. Και στις δύο περιπτώσεις, νομίζω, πως μπορούν να μας επηρεάσουν και θετικά αλλά και αρνητικά γεγονότα. “Γνώρισα πρόσφατα έναν άνθρωπο όπου κουβεντιάζοντας μαζί του συνειδητοποίησα το πόσο απόλυτος ήμουν ως τώρα και  πλέον επιθυμώ σοβαρά να το αλλάξω.”, “Με πλήγωσε τόσο πολύ ο τρόπος του για το βάρος μου που ξεκινώ αμέσως να απαλλαγώ από αυτό..”.

Η πρώτη περίπτωση κρύβει λαχτάρα, από το άτομο, για την αλλαγή έπειτα από τη συνειδητοποίηση που ο ίδιος έκανε, χάρη στη βοήθεια που δέχτηκε από τον κύριο που συνομίλησε. Μιλάμε, λοιπόν, για έμπνευση. Τον ενέπνευσε θετικά με την όμορφη προσέγγισή του. Στη δεύτερη περίπτωση, ναι μεν το αποτέλεσμα θα είναι το επιθυμητό και για το ίδιο το άτομο, όμως μέσα από τη φάση της απελπισίας. Έτσι όπως περιγράφηκε εδώ μιλάμε για πληγή, κατά πάσα πιθανότητα. Και μια πληγή πάντα ενέχει “κινδύνους”. Ανασφάλειες, φοβίες, κλείσιμο στον εαυτό μας.. Γενικά άτομο μη ελεύθερο. Κι αυτό, νομίζω, δεν είναι όμορφο για κανέναν μας.

Αυτό που μου βγαίνει μέσα από αυτές τις σκέψεις είναι ότι ίσως θα ήταν καλό να εξετάζαμε λίγο τον τρόπο που επικοινωνούμε με τους ανθρώπους. Να παρατηρήσουμε αρχικά τους εαυτούς μας.. Τι μας εμπνέει θετικά, τι μας απελπίζει, πώς θα θέλαμε ο άλλος να μας φερθεί, να μας αντιμετωπίσει, κ.ο.κ. Έπειτα, ας παρατηρήσουμε και εμάς τους ίδιους πώς φερόμαστε στους ανθρώπους γύρω μας. Από τον πιο σημαντικό για εμάς μέχρι τον πιο “ασήμαντο”. Εμπνέουμε με τον τρόπο μας τους ανθρώπους να αλλάξουν προς το καλύτερο ή να συνεχίσουν να κάνουν ότι καλό κάνουν ως τώρα; Ή μήπως, σε φάσεις, κάνουμε κι εμείς αυτό που δε θέλουμε να μας κάνουν;

Και τελικά.. Τι προτιμάς να δίνεις και να παίρνεις; Έμπνευση ή απελπισία;

*Jim Rohn ( 1930-2009 , Αμερικανός συγγραφέας αυτοβοήθειας)