…Ξεκινάμε συνειδητοποιώντας ότι η ρίζα του πόνου, και κατ επέκταση του τραυματισμού ή της αρρώστιας, υποδηλώνουν την ύπαρξη κάποιου φόβου στη ζωή μας που δε μας αφήνει να προχωρήσουμε, και εκδηλώνεται στο σώμα μας. Χάρη σε αυτή τη συνειδητοποίηση ανοίγει το μπλοκάρισμα του φόβου και διαπερνά η νοητική απεικόνιση.
Εν όσο εξερευνούμε το μπλοκάρισμα και ξεπερνάμε το φόβο που μας εμποδίζει να προχωρήσουμε, συνήθως ανακαλύπτουμε μια πληρέστερη κατανόηση του ποιοι είμαστε και τι σκοπό έχει η τωρινή μας ζωή πάνω στη Γη. Μέσω αυτής της συνειδητοποίησης ανοίγεται ο δρόμος για το τελευταίο και σημαντικότερο βήμα της θεραπευτικής διαδικασίας.
Το σημαντικότερο, λοιπόν, από όλα είναι να κοιτάξουμε μέσα μας αρκετά βαθιά ώστε να θυμηθούμε τι θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας. Η πραγματική θεραπεία συμβαίνει όταν μπορέσουμε να φανταστούμε ένα νέο μέλλον για τον εαυτό μας, το οποίο να μας προκαλεί ενθουσιασμό. Η έμπνευση είναι αυτή που μας κρατάει υγιείς. Οι άνθρωποι δε θεραπεύονται για να αρχίσουν να βλέπουν πάλι τηλεόραση.
(*πηγή: Η Δέκατη Επίγνωση, James Redfield)
Life to the fullest 