Dare to dream big

“Let your dreams be bigger than your fears and your actions louder than your words..”

Στη ζωή, όλοι έχουμε όνειρα. Άλλα μικρά και εύκολα πραγματοποιήσιμα, ενώ  άλλα μεγαλύτερα, που χρειάζονται κόπο, θυσίες και συχνά να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας για να τα κάνουμε πραγματικότητα. Ο μεγαλύτερος “αντίπαλός” μας σε αυτό το παιχνίδι είναι ο φόβος μας. Φόβος να τολμήσουμε, φόβος μην τυχόν και δεν αρέσουμε, φόβος μην αποτύχουμε, κ.ο.κ.

Ένα από τα μεγαλύτερά μου όνειρα ανέκαθεν ήταν το γράψιμο. Από μικρή, θυμάμαι, μου άρεσε η ιδέα του να γράφω, να εκφράζομαι μέσω αυτού του τρόπου. Όχι ότι είχα γράψει κάτι ιδιαίτερο, δηλαδή, αλλά να.. Κατά καιρούς με έπιανα να έχω μια έντονη επιθυμία να εκφράσω τον εαυτό μου μέσω του γραψίματος. Και ουσιαστικά, ποτέ δεν το τόλμησα. Και τι να έγραφα; Υπάρχουν τόσοι εκεί έξω που γράφουν.. Και ποιος θα τα διαβάσει; Και στην τελική, με τι γνώσεις; Αρκεί μόνο η θέληση; Και κάπως έτσι, χωμένη μες στους φόβους και τις ανασφάλειές μου, δεν το τόλμησα ποτέ.

Και να ‘μαι τώρα, “εκτεθειμένη”, να γράφω. Να ‘ξερες πόσο τρομακτικό μου φαντάζει.. πφφφ! Να φανταστείς, το θέμα blog, το σκέφτομαι τα τελευταία τουλάχιστον 5 χρόνια. Με πολύ σκέψη και προσπάθεια να πείσω τον εαυτό μου να το κάνει, το δημιούργησα πριν 1 χρόνο. Για να έρθω φέτος να πω ότι κάάτι κάνω. Και να σου πω και κάτι; Και πολύ καλά έκανα. Ορίστε μας! Μισή ντροπή δική μου μισή δική σου. χαχαχα Στην τελική, δεν το πάω για Poulinjer. Το κέφι μου κάνω. Τώρα, αν στην πορεία θελήσει κάποιος να μου το προσφέρει… Με τα χαράς να το δεκτώ! 🙂

Το θέμα είναι ότι μια ζωή την έχουμε. Αξίζει να κρύβουμε τα όνειρά μας στο ντουλάπι; Και μ’ αυτό θυμήθηκα τη γιαγιά μου (και όλες τις γιαγιάδες, δηλαδή), που εδώ και πολλάά χρόνια κρύβει ένα υπέροχο σερβίτσιο στο ντουλάπι. Και καμαρώνει, μάλιστα, ότι το έχει τόσα χρόνια και μοιάζει σαν καινούργιο. Ναι καλή μου, αλλά δε θα ήταν καλύτερο να το χρησιμοποιούσες και να το ευχαριστιόσουν; Κι όσο κρατούσε στην τελική. Κι έτσι, αποφάσισα να γράψωω.. Ε, μη γίνει το γράψιμο το “σερβίτσιο” μου. Κρίμα θα είναι.

Αλήθεια, εσύ τι όνειρα έχεις; Τι θα ήθελες να κάνεις πολύ και το έχεις θάψει βαθιά και δεν τ’ αγγίζεις; Βρε βγάλ’ το που σου λέω και θα δεις, θα σ’ αρέσει. Αλλά και να μη σ’ αρέσει, και να δεις ότι είναι κάτι που πλέον δε σου ταιριάζει, τουλάχιστον θα έχεις ξαραχνιάσει το μπαούλο σου και σιγά σιγά θα το αδειάζεις. Και πού ξέρεις; Μπορεί να βρεις και τίποτα καλούδια εκεί μέσα. Ε; Τι λες;  😉