Ο Μόραλης είναι ο τελευταίος ευπατρίδης της αληθινής ζωγραφικής. Μάνος Χατζιδάκις
Γιάννης Μόραλης (1916-2009), ο κλασικός του 20ού αιώνα. Διαμορφώνεται και ωριμάζει μέσα στη δεκαετία ’30. Μαθητής στη Σ
χολή Καλών Τεχνών από δεκαπέντε χρόνων (1931), κατακτά μια στέρεη καλλιτεχνική παιδεία. Δύο από τους δασκάλους του, οι πιο μοντέρνοι και αξιόπιστοι, Παρθένης και Κεφαλληνός, καλλιεργούν, ο καθένας με τον τρόπο του, ένα κλασικό ιδανικό.
Η εκλογή του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και το διδακτικό του έργο εκεί για 35 συνεχή χρόνια (1948-1983) αποδείχτηκε οπωσδήποτε αποφασιστικής σημασίας σε σχέση με μια σειρά από επιλογές και κατευθύνσεις της εικαστικής παραγωγής στην Ελλάδα.
Όπως κάθε γνήσιος κλασικός, ο Μόραλης καλλιεργεί μια τέχνη ανθρωποκεντρική. Οι προσωπογραφίες της Κατοχής και του Εμφυλίου, καταφύγιο του χειμαζόμενου ανθρωπισμού, είναι από τα πιο αξιότιμα έργα του αιώνα μας. Πόζες ήρεμες, συγκεντρωμένες, μνημειακές. Φιλαλήθεια, απλότητα, οικειότητα και απόσταση μαζί επαληθεύουν το κλασικό αίσθημα του ζωγράφου. Μετωπικές ή ελαφρά γυρισμένες στα 3/4, οι μορφές του μας κοιτάζουν μ’ ένα βλέμμα υπνωτιστικά εναργές και μαζί απόμακρο. Το βάθος είναι ουδέτερο ή περιορισμένο από αυλαίες και επίπεδα. “Τη ζωγραφική την αντιλαμβάνομαι σαν ανάγλυφο”, εξηγεί ο ζωγράφος.
(*πηγή: ΚΠΙΣΝ, φωτογραφίες προσωπικές από έκθεση στο ΚΠΙΣΝ)
Life to the fullest 