~ Εντάξει, έχεις δίκιο. Εδώ που είσαι είναι σκοτεινά και άβολα. Μπορεί το φως και τα χρώματα να έχουν φανεί στον ορίζοντα, όμως φαντάζουν ακόμα πολύ μακρυά.
~ Να πάω; Να προχωρήσω; Κι αυτά που θα αφήσω πίσω; Κοίτα, μια γέφυρα. Τι να κρύβει η απένταντη πλευρά; Να την περπατήσω; Κι αν δεν τα καταφέρω; Σε λίγο θα φύγει εντελώς και το φως.. Μετά τι; Κι όμως, κάτι μέσα μου μού λέει «Τρέχα…».
~ Ίσως αν περίμενες να ξημερώσει; Μπορείς πάντα να το πάρεις από την αρχή το πρωί με το φως. Ένα βήμα τη φορά. Και να θυμάσαι.. ό,τι κι αν γίνει πάντα έρχεται το Φως!
Life to the fullest 