Πρόσφατα, έπεσα πάνω σε αυτή τη φωτογραφία.. Στην αρχή μου φάνηκε αστεία. Μια περίεργη δεσποινίδα, με μεγάάλα γυαλιά, κότσους σε σχήμα κεφτέ και μια κότα για κατοικίδιο.. Χαμογέλασα! Έπειτα, διαβάζοντας τη λεζάντα της φωτογραφίας, μπήκα σε σκέψεις. “Ο κόσμος μπορεί να γίνει καταπληκτικός όταν είσαι ελαφρώς περίεργος”. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό;
Συχνά, ακούμε τον κόσμο γύρω μας να μιλά και να χαρακτηρίζει κάποιους ανθρώπους ως “περίεργους”. Μπορεί και εμάς τους ίδιους.. Ή ακόμα ακόμα κι εμείς οι ίδιοι μπορεί να δίνουμε αυτό το χαρακτηρισμό σε κάποιους άλλους ανθρώπους. Τι εννοούμε, όμως, με τον όρο αυτό;
Ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό, νομίζω, παράδειγμα είναι οι σκέψεις που έκανα βλέποντας αυτή τη φωτογραφία. Μια κοπελίτσα “διαφορετική” από εμένα και ίσως και από αυτά που έχω συνηθίσει έως τώρα. Θέλω να πω.. Δε συναντάς συχνά μια κοπέλα χτενισμένη κατ’ αυτόν τον τρόπο, ούτε να πηγαίνει βόλτα το κοτόπουλό της, χιχι..
Αυτό που ίσως θα έπρεπε να αναλογιστούμε (και νομίζω δεν το κάνουμε καθόλου συχνά) είναι ότι μπορεί εκείνη να έχει μάθει με αυτόν τον τρόπο. Μπορεί να της αρέσει να φτιάχνει έτσι τα μαλλιά της. Μπορεί να απολαμβάνει τη βόλτα με το κατοικίδιό της κι ας είναι μια κότα. Ή μπορεί, για προσωπικούς λόγους, να μην έχει τη δυνατότητα να έχει άλλου είδους κατοικίδιο. Ε και;; Σημασία έχει το πώς το βλέπω εγώ ή το κατά πόσο το απολαμβάνει εκείνη;
Κι εδώ έρχεται και το ερώτημα.. Επειδή είναι “διαφορετική” από εμένα και από τα δικά μου δεδομένα, αυτό μου δίνει το δικαίωμα να την “κρίνω”;
Προσπαθώντας να εμβαθύνω λίγο περισσότερο ώστε να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει στο μυαλό μας σε τέτοιες περιπτώσεις, έφερα στο νου μου δικές μου πτυχές- ιδιαιτερότητες που μπορεί να φαίνονται περίεργες στους άλλους. Για παράδειγμα, μου αρέσει πολύ να βρίσκω χρόνο από το εβδομαδιαίο μου πρόγραμμα, να πηγαίνω σε ένα συγκεκριμένο εστιατόριο, μόνη, με μοναδική παρέα το βιβλίο μου και να απολαμβάνω την ηρεμία, το φαγητό, τη χαλαρή μουσική και φυσικά το εκάστωτε βιβλίο που μπορεί να έχω στα χέρια μου. Αυτό όλο είναι κάτι που δεν αρέσει σε όλους, δε μπορούν να καταλάβουν, να νοιώσουν όλοι την ανάγκη που έχω να βιώσω μια τέτοια στιγμή. Άλλοι χαλαρώνουν διαφορετικά. Ο καθένας έχει τον τρόπο του, σωστά; Άρα, αυτό αυτόματα με κάνει “διαφορετική”, σωστά; Ε και;
Κι εδώ είναι που επανερχόμεθα στη λεζάντα της φωτογραφίας.. Αν εγώ απολαμβάνω αυτές μου τις στιγμές, αν η κοπέλα λατρεύει να πηγαίνει βόλτα με την κότα της, αν εσένα σε ηρεμεί να κάθεσαι πάνω σε ένα βράχο και να χαζεύεις για ώρες τον ορίζοντα.. Τότε αυτό δε σημαίνει ότι ο “κόσμος” μας είναι καταπληκτικός; Χρειάζεσαι πραγματικά τη συγκατάθεση των γύρω σου για να απολαύσεις μια ολό-δική σου στιγμή, έναν ολό-δικό σου τρόπο; Είναι απαραίτητο να είσαι ίδιος με τους άλλους, τους όποιους άλλους;;
Αυτό που κάνει εσένα, εμένα, αλλά και τον κόσμο γύρω μας μαγικό, εκπληκτικό είναι ότι ο καθένας από εμάς είναι “περίεργος”, δηλαδή διαφορετικός.. Κι αυτό από μόνο του είναι ότι πιο υπέροχο! Σκέψου… Είσαι μοναδικός! Μόνο εσύ έχεις αυτά τα χαρακτηριστικά, αυτές τις αναλογίες, αυτά τα όνειρα, κλπ κλπ.. Είναι εντάξει να διαφέρεις, είναι εντάξει να ακολουθείς δικούς σου τρόπους, είναι εντάξει να είσαι ο εαυτός σου, γιατί.. “Ο κόσμος μπορεί να γίνει καταπληκτικός όταν είσαι ελαφρώς περίεργος”.
