Life to the fullest

Έχετε ποτέ ακούσει τη λέξη Serendipity;

Πέρυσι την άκουσα για πρώτη φορά, χάρη σε μια  ταινία που φέρει αυτό το όνομα. Από την πρώτη στιγμή “γαργάλισε” ευχάριστα τα αφτιά μου.. χιχι Έχει κάτι αυτή η λέξη που, χωρίς καν να γνωρίζω τη σημασία της, με γοήτευσε! Τι σημαίνει; Στα ελληνικά δεν έχουμε μία μόνο λέξη που να δίνει την ετοιμολογία αυτής, απ’ όσο γνωρίζω. Οπότε θα προσπαθήσω να σας το αποδώσω με περισσότερες λέξεις, όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι εγώ. “Το να φανερώνεται κάτι στη ζωή σου, κάτι απροσδόκητα ευχάριστο, χωρίς να το περιμένεις, χωρίς να το έχεις ζητήσει καν..” Χμ! Δεν είναι όμορφο; 🙂

Διαβάζοντας αυτή τη λέξη μου έρχονται διάφορες όμορφες, πολύχρωμες εικόνες στο μυαλό. Εικόνες χαράς, ευτυχίας, εκπλήρωσης, ελευθερίας.. Κι έπειτα, κάποιες πιο γκρίζες. Εικόνες που μου θυμίζουν όλα αυτά που με εμποδίζουν να χρωματίσω τις στιγμές της ζωής μου. Σα να έχω δύο μαγικά πινέλα, ένα πολύχρωμο κι ένα γκρίζο. Θέλω τόσο πολύ να πάρω στα χέρια μου το πολύχρωμο πινέλο και να αρχίσω να δίνω χρώμα στις εικόνες μου.. Κι όμως, για κάποιο λόγο, επιλέγω συχνά το γκρίζο. Γιατί όμως; Σαν κάτι να μου περνά από το μυαλό..

Για να χρωματίσεις κάτι με πολλά χρώματα χρειάζεται κόπο, γνώση, τεχνική, υπομονή, επιμονή.. Το καθετί γύρω μας έχει το δικό του χρώμα. Συχνά συναντάμε “πράγματα” που έχουν πολλά χρώματα μαζί, οπότε χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί καθώς τα χρωματίζουμε. Μη βγεις από τις γραμμές, μη βάλεις το κόκκινο στη θέση του κίτρινου κ.ο.κ. Αν δεν προσέξεις το αποτέλεσμα δε θα είναι το αναμενόμενο. Όλα αυτά κάνουν τη διαδικασία πιο χρονοβόρα και ίσως σε κάποιες φάσεις πιο επώδυνη. Αρκετές φορές αργεί να φανεί το αποτέλεσμα κι εσύ προσπαθείς και προσπαθείς, κοπιάζεις, συνεχίζεις..

Από την άλλη πλευρά, με το γκρίζο πινέλο έχουμε μια και μόνο επιλογή. Να τα βάψουμε όλα γκρίζα. Ένα χρώμα, ελάχιστο κόπο σε σχέση με το πολύχρωμο, δεν απαιτείται τεχνική, μπορείς ανά πάσα στιγμή να ξεφύγεις από τις γραμμές.. Who cares? Αφού ούτως ή άλλως είναι όλα γκρίζα. Αυτή, όμως, τη ζωή θέλουμε; Ξέρεις, μία ζωή έχουμε. Όλοι μας, μηδενός εξαιρουμένου. Προτιμάμε να τη βιώνουμε καθημερινά γκρίζα προκειμένου να μην κοπιάσουμε, να μην αποτύχουμε, να μην πονέσουμε δίνοντας της χρώμα και νόημα; Αλήθεια, συγκρίνονται οι δύο αυτές καταστάσεις;

Κάποια στιγμή χρειάζεται να κάνεις ένα βήμα έξω από όλα, να πάρεις μια ανάσα, να καθαρίσεις το μυαλό σου, να υπενθυμίσεις στον εαυτό σου ποιος είσαι και πού θέλεις να είσαι.. Βρες τι είναι αυτό που σε κάνει χαρούμενο, ευτυχισμένο, τι είναι αυτό που σε γεμίζει (μπορεί να μην είναι μόνο ένα), ποιοι είναι οι άνθρωποι που συμβάλουν στο να είσαι ένας πολύχρωμος άνθρωπος και… είσαι έτοιμος!! Τι άλλο χρειάζεσαι; Let it find you… Serendipity!! 

Ζούμε, σκεφτόμαστε και δρούμε με βάση αυτά που μας συνέβησαν Χθες ή αυτά που θα μας έρθουν ή θα θέλαμε να μας έρθουν Αύριο, και κάπου ενδιάμεσα θυμόμαστε και βιώνουμε και το Τώρα. Πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί καταστάσεις του χθες που θα θέλαμε να είχαμε χειριστεί διαφορετικά και τις “παίζουμε” ξανά και ξανά μέσα στο μυαλό μας, σε μορφή ταινίας;! “Αν το είχα χειριστεί έτσι..”, “Αν είχα τολμήσει να της μιλήσω..” Αν.. Αν.. Αν.. Κάτι ανάλογο κάνουμε και με το Αύριο. “Από αύριο ξεκινάω γυμναστήριο.”, “Θα φτιάξω τη ντουλάπα μου την ερχόμενη εβδομάδα.” And so on..

Αλήθεια, γιατί το κάνουμε αυτό; Γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να βρεθούμε στο Τώρα και να λειτουργήσουμε βάσει αυτού που τώρα έχουμε στα χέρια μας; Πρόσφατα διάβασα κάπου το εξής: “Το χθες έφυγε, το αύριο δεν ήρθε ακόμη και το μόνο που έχουμε στα χέρια μας είναι το τώρα, το σήμερα.” Νομίζω ότι όλοι χρειάζεται να σταματήσουμε για λίγο και να σκεφτούμε αυτή τη φράση. Αξίζει να χανόμαστε στο παρελθόν και στο μέλλον από τη στιγμή που μόνο το παρόν έχουμε πραγματικά στα χέρια μας;

Ας βάλουμε, λοιπόν, στην άκρη όλα όσα μας απασχολούν και μας εμποδίζουν να χαρούμε τη σημερινή ημέρα. Άσχετα αν είναι Παρασκευή ή Δευτέρα ή Τετάρτη.. Άσχετα από το αν εργάζεσαι ή είσαι στο σπίτι μόνος.. Μόνον αυτή την ημέρα έχεις. Πώς θα ήθελες να την περάσεις; Ποιους ανθρώπους θα ήθελες να έχεις κοντά σου; Τι είναι αυτό που σε ευχαριστεί να κάνεις Τώρα; Βγες έξω και καν’ το!! Σήμερα είναι η καλύτερη μέρα!! 

Πρόσφατα, ήρθα αντιμέτωπη με μια όχι και τόσο ευχάριστη κατάσταση. Ο χωρισμός δύο καλών μου φίλων. Πολλά χρόνια μαζί, από παιδιά, έζησαν, έπαιξαν, γέλασαν, έκλαψαν, μεγάλωσαν μαζί. Όλα υπέροχα μέχρι που.. η φλόγα έσβησε;! Γνώμη μου; Ε, θα είχε τους λόγους της για να σβήσει. 😉 Μπορεί να φαίνεται κάπως σκληρό αλλά νομίζω πως για όλα υπάρχει ένας λόγος που συμβαίνουν.

Τι γίνεται, όμως, όταν κάποια στιγμή το λυχναράκι μιας σχέσης σβήνει; Εννοώ τι γίνεται με τους ανθρώπους που μένουν “πίσω”, ως μονάδες πλέον; Αρχικά, τα γνωστά.. Φταίω.. Φταις.. κλπ κλπ Απόλυτα κατανοητά και σεβαστά. Άλλωστε, ποιος δεν τα έχει βιώσει; Όλοι λίγο πολύ έχουμε βρεθεί σε φάσεις χωρισμού, φταιξίματος.. Ας αφήσουμε, όμως, τα του χωρισμού και ας πιάσουμε τα των ανθρώπων. Θα ήθελα, λοιπόν, να τα γράψω όπως ακριβώς θα τα έλεγα και σε εκείνους, αν μου επιτρέπετε. Χμ! Μου ήρθε μια ιδέα. Ας τους γράψουμε ένα γράμμα, λοιπόν.

“Αγαπημένοι μου,

Κατανοώ απόλυτα τι βιώνετε και οι δύο πλευρές. Έχω βρεθεί σε ανάλογη φάση στο παρελθόν και ομολογώ ότι είναι πολύ ζόρικο. Χάρη σε αυτές τις φάσεις, όμως, έμαθα κάποια πραγματάκια που θα ήθελα να έχετε κι εσείς κατά νου. Πού ξέρετε; Ίσως σας βοηθήσουν κάπως..

Δεν είμαι εδώ για να εξετάσω ποιος έφταιξε και πού, ούτε για να επιρρίψω ευθύνες. Είμαι εδώ για να βοηθήσω, όσο μπορώ, να είστε καλά, σα μονάδες πλέον. Να σας δώσω ό,τι συμβουλή θέλετε, ή άποψη/ γνώμη ναι. Για το αν και ποιος έφταιξε, όμως, είναι δικό σας θέμα. Κατ εμε, και οι δύο βάλατε το χεράκι σας και το λέω πολύ γενικά χωρίς καν να γνωρίζω τι μεσολάβησε. Και για να πω την αλήθεια, ούτε καν μ’ ενδιαφέρει να εμβαθύνω, είναι καθαρά δικό σας θέμα.

Προσπερνώντας, λοιπόν, το θέμα ευθυνών έρχομαι και σας συναντώ στο σημείο του δρόμου που είστε ΜΟΝΟΙ. Ο καθένας μία μονάδα. Δύο δικοί μου άνθρωποι, που σας λατρεύω και θέλω το καλύτερο και για τους δύο. Να κουβεντιάζουμε, να διασκεδάζουμε, να ζούμε πράγματα μαζί, θετικά και αρνητικά, αν μπορώ κάπως να βοηθάω.. ΝΑΙ! Πολύ ευχαρίστως! Όμως, αυτή είμαι εγώ. Αν νομίζετε ότι θέλετε κι ότι θα σας προσφέρει κάτι όλο αυτό, θα χαρώ να τα μοιραστώ όλα αυτά, και άλλα πολλά, μαζί σας!

Ελπίζω να καταλαβαίνετε ακριβώς τον τρόπο που γράφω και τι έχω κατά νου γράφοντας αυτές τις λέξεις. Αν όχι, είμαι σίγουρη ότι προχωρώντας στο δρόμο του ο καθένας σας θα έρθει η στιγμή που θα τα φέρει μπροστά του και Ίσως τότε σας φανούν πιο.. εντάξει. Το σίγουρο είναι ότι μιλάω με πολύ αγάπη και ενδιαφέρον και για τους δύο.. Αλλά πλέον σα μονάδες. Δεν είμαι η κυρία Τέλεια, όσο κι αν θα το ήθελα χαχαχα, όμως πέντε πράγματα παραπάνω ίσως τα ξέρω και ίσως κάποτε σας βοηθήσουν.

Θέλω να πετύχετε στις ζωές σας. Να είστε ευτυχισμένοι ζώντας τις ζωές που πάντα ονειρευόσασταν, χωρίς εκπτώσεις! Όμως, για να συμβεί αυτό χρειάζεται ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ! Και να είστε συνετοί, προσγειωμένοι (όσο χρειάζεται), ονειροπόλοι (όσο χρειάζεται), να μη μοιρολατρείτε αλλά και να μην υπερβάλλετε με συναισθήματα, σπασμωδικές κινήσεις κ.α. Δουλέψτε με τον εαυτό σας, ίσως πάρετε τη γνώμη κάποιου ειδικού (μακάρι όλοι οι άνθρωποι να το κάναμε αυτό!!). Θα δείτε πόσο χρήσιμο θα σας είναι αυτό. Βγάλτε οτιδήποτε έχετε θάψει βαθιά μέσα σας κι έχει ριζώσει τόσα χρόνια και σας δυσκολεύει να “αναπτυχθείτε”. Κι έτσι, θα κάνετε χώρο στις καρδιές σας, στο μυαλό σας για Πολλά, Αμέτρητα Νέα Πράγματα, Μαγικά!! Και αυτό σας το εγγυώμαι και σας το προσυπογράφω!

Μην προσπαθήσετε να χτίσετε πάνω σε συντρίμμια. Δε γίνεται τίποτα έτσι.. ΠΡΟΣΟΧΗ!! Εμπειρικά μιλώντας κατάλαβα ότι για να χτίσεις ένα υπέροχο κάστρο χρειάζεται να γκρεμίσεις όλα τα ερείπια του παρελθόντος. Να αδειάσεις το χωράφι από τα μπάζα κι αφού έχεις ένα επίπεδο, υγιές έδαφος μπροστά σου να κάτσεις να αναλογιστείς τι πραγματικά θέλεις να χτίσεις. Πώς θέλεις να είναι το κάστρο που θέλεις να χτίσεις;

Μόλις καταλήξεις με τα σχέδια, τουλάχιστον τα αρχικά γιατί στην πορεία και στην πράξη πάντα αλλάζουν, και στην οικοδομή αλλά και στην ίδια τη ζωή.. έπειτα, έρχεται η στιγμή της πράξης. Η μαγική στιγμή του χτισίματος, της δημιουργίας! Πόσο μαγικό είναι να βλέπεις όλα σου τα όνειρα, τα σχέδια, τους κόπους να παίρνουν μορφή!! Μη βιαστείτε. Ένα βήμα τη φορά. Όλα θα τα καταφέρετε και θα είναι όλα όσα θέλετε εσείς πραγματικά. Αρκεί να έχετε δουλέψει τόσο καλά ώστε να καταλαβαίνετε ανά πάσα στιγμή τι θέλετε και τι κάνετε..

Να το παραθέσω και διαφορετικά.. Φανταστείτε, ένας τραυματίας πολέμου έχει βγει από τον πόλεμο ζωντανός μεν σακατεμένος και άρρωστος δε. Αυτόν τον άνθρωπο, όσο γενναίος και να είναι, μπορούμε να τον ξαναρίξουμε πάλι στον πόλεμο αν δεν τον κάνουμε πρώτα καλά; Πάλι χτυπημένος δε θα γυρίσει; Ζήτημα αν τη βγάλει καθαρή στην επόμενη στροφή. Τι χρειάζεται να κάνουμε, λοιπόν; Τον φροντίζουμε, τον ταΐζουμε καλά, του δίνουμε τα φάρμακά του, του κρατάμε συντροφιά για όσο χρειαστεί μέχρι να αναρρώσει και όταν πια, αποδεδειγμένα, είναι καλά, τότε ναι. Ήρθε η ώρα να βγει στη μάχη.. για τη ζωή.

Να τη θυμάστε αυτή την παραβολή, σας παρακαλώ. Φροντίστε τους εαυτούς σας! Μόνο εσείς μπορείτε να το κάνετε. Μην περιμένετε από άλλους. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουμε οι άνθρωποι. Περιμένουμε κάποιον άλλο να έρθει να μας σώσει. Nop! Δε γίνεται έτσι, ευτυχώς δηλαδή γιατί αν μας σώσει ο άλλος, ο όποιος άλλος, τότε ίσως να έχει και λόγο στη ζωή μας. Και νομίζω, μόνο αυτό δε μας χρειάζεται, ε;

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα λόγια κι ας ριχτούμε στη δουλειά. Έχετε στα χέρια σας έναν Υπέροχο, Ολόλευκο Καμβά, έτοιμο να δεχτεί τις εντολές σας, τις δημιουργίες σας για να ξεκινήσει τη μαγεία!! Εμπρός, λοιπόν! Ξεκινήστε να αδειάζετε τα μυαλά σας.. Αυτή ίσως είναι μια καλή αρχή για τις νέες σας ζωές, όχι η δημιουργία νέων καταστάσεων που θα θάψουν τις παλιές. Θυμηθείτε τον άρρωστο πολεμιστή. 

Κουνηθείτε τώρα που είστε νέοι. Είναι ο μόνος τρόπος που θα σας βοηθήσει να “θεραπευτείτε” και να επιτύχετε ό,τι θελήσετε στις ζωές σας.. Δουλειά με τον εαυτό σας (ψυχολόγος, διάβασμα, journal, διασκέδαση.. οτιδήποτε εσείς θελήσετε). Δεν υπάρχει κάτι άλλο..

Απολογούμαι αν σας κούρασα, προσωπικά δε με νοιάζει αν πρόκειται κάτι από αυτά να σας βοηθήσει έστω και λίγο.. χιχι Ένοιωσα ότι έπρεπε να σας τα γράψω μήπως και καταλάβετε και γλιτώσετε χρόνο και λάθη.. που σίγουρα θα κάνετε, αλλά όχι στο θέμα της γιατρειάς του “αρρώστου” σας. Μη χάνετε άλλο καιρό, έχετε όλα τα φόντα να δημιουργήσετε ΜΑΓΕΙΑ στις ζωές σας και στις ζωές πολλών ανθρώπων!! Ο κόσμος έχει ανάγκη από υπέροχους, χαρισματικούς ανθρώπους! Συνεχίστε να δημιουργείτε! Περιμένουμε να θαυμάσουμε τα “έργα” σας!!! 🙂

Δική σας,

Φαίη”